ArtPapier《遞歸與偶然》 (Katowice: The University of Silesia Press, 2022) 書評 (捷克文)

W mojej poprzedniej recenzji dotyczącej manifestu Aarona Bastaniego podkreślałem, że nawet jeśli za cel nieograniczonego, neokolonialnego rozwoju technologicznego ustanowić komunizm, to wciąż jest to projekt imperialny, który nie oferuje prawdziwej alternatywy. Powracam do tego wątku, ponieważ książka Yuka Huia również problematyzuje technikę w kontekście współczesnych katastrof i kryzysów oraz wytwarzania możliwości wytworzenia alternatyw. Propozycja z „Rekursywności i przygodności” różni się jednak od beztroskiego optymizmu „W pełni zautomatyzowanego luksusowego komunizmu”. W posłowiu Michał Krzykawski zauważa, że o ile Bastani jest technonaukowym prometeistą (technika nas i was zbawi), to Hui zachowuje wobec techniki krytyczny dystans – „Po pierwsze dlatego, że Prometeusz nie jest figurą uniwersalną. Po drugie dlatego, że gdyby go za taką wziąć, orędując za jeszcze większym przyśpieszeniem technologiczno-kapitalistycznym, mogłoby to skończyć się planetarną normalizacją bardziej subtelnej formy kolonializmu, z której bardzo trudno byłoby się wyswobodzić” (Krzykawski 2022: 308). Krytyczność i dystans nie oznaczają jednak, że technika zostaje potraktowana wyłącznie jako opresyjna i nieoferująca żadnych możliwości. Wręcz odwrotnie, bowiem krytycyzm Huia wobec techniki skupiony jest na rozpoznaniu ograniczeń związanych z jej architekturą, w celu ich rozszczelnienia i wytworzenia otwarć na alternatywy.

More info

Latest from Blog